Przywódca grupy

Członek grupy, który zainicjowałby interakcje pełniące wszystkie trzy funkcje, mógłby zostać najlepszym kierownikiem, a nawet przywódcą grupy. Kurt Lewin przeprowadził typologie przywództwa ze względu na sposób realizacji władzy, wyróżniając trzy modele sprawowania władzy w grupie: model autokratyczny, demokratyczny i model przyzwalający. W 1939 roku rozpoczęto badania, które miały odpowiedzieć na pytanie: czy rozmaite style charakteryzujące sposób odnoszenia się przywódców do kierowanych przez nich grup, powodują zróżnicowanie zachowania tych grup? W czasie gdy rozpoczęto owe badania, podany przykład autokratycznej władzy Hitlera w Niemczech przerażał ludzi, którzy byli przekonani, że przywództwo demokratyczne jest nie tylko bardziej pożądane, lecz także bardziej efektywne. Niektórzy twierdzili, że najlepszymi przywódcami są ci, którzy przyjmują „niedyrektywne” podejście, służące pomocą tylko wtedy, gdy zażąda się od nich tego i pozwala sprawom iść swoim torem. Ten problem badano przy zastosowaniu eksperymentu kontrolowanego, przeprowadzonego z grupami dziesięcioletnich chłopców. Eksperyment objął cztery pięcioosobowe grupy chłopców, którzy spotykali się po szkole, by uprawiać różne hobby. Czterech dorosłych mężczyzn wyszkolono, by osiągnęli biegłość w stosowaniu każdego z trzech stylów kierowania i kolejno występowali w każdej z roli. Po zakończeniu sześciotygodniowego okresu każdego przywódcę przenoszono do innej grupy, przy czym zmieniał on także swój styl przywództwa. W czasie każdego spotkania obserwowano przywódców oraz reakcje chłopców. Z eksperymentu wyciągnięto wnioski: grupy kierowane w sposób przyzwalający wykonują mniej pracy i jest to praca gorszej jakości; okazało się, że demokracja może być bardziej efektywna niż autokracja, ponieważ ta ostatnia wytwarza agresję, wrogość i niezadowolenie, demokracja natomiast bardziej przyczynia się do kształtowania „ducha zespołowego” i przyjaźni. Badania wykazały, że ta sama osoba, niezależnie od jej „cech”, ma istotnie różny wpływ na grupę, gdy stosuje taki, a nie inny styl przywództwa.