Przynależność strukturalna
Oprócz przynależności strukturalnej, na wyobrażenia o własnej roli wpływają doświadczenia zarówno z dzieciństwa, jak i praktyczne, jej układ wartości, cechy osobowości oraz wykształcenie formalne. Samo pełnienie roli – jak każda inna forma ludzkich zachowań – jest wypadkową wielu czynników, np. jakie wymagania stawia dana rola, jaki jest wpływ grup nieformalnych na daną rolę, jakie sankcje grożą za niewywiązywanie się z niej, a także indywidualna koncepcja roli. Tak więc pełnienie roli zawiera niekiedy trudne próby wyboru i kompromisu między różnymi wewnętrznymi naciskami. Teorie ról wiążą się z teoriami uczenia i koncepcjami poznawczymi. Mają one ogromny wpływ na osobowość jednostki. Przy czym na jej kształtowanie wpływają nie tylko zadatki wrodzone (struktury nerwowe, temperament), lecz i środowisko. Jednostka wchodzi ze środowiskiem w aktywny kontakt i w ten sposób poznaje świat, rozwija swoje zdolności i zainteresowania, przejmuje postawy i kształtuje swoje potrzeby. Żyjąc w społeczeństwie, każdy człowiek podlega jego oddziaływaniom, uczy się zachowywać w sposób, który akceptuje grupy społeczne w ten sposób przyjmując na siebie pewne role (np. rolę córki, matki, siostry, ucznia, pracownika). Z podjęciem danej roli wiąże się system reguł postępowania. Przy czym jedna osoba może przyjąć na siebie wiele ról w zależności od sytuacji i miejsca, w jakim się znajduje. Istnieją role narzucone jednostce przez społeczeństwo (z racji płci, wieku) oraz role, które jednostka wybiera sama, np. rola studenta, żony czy męża.