Komunikacja emocjonalna

Do nieskutecznych metod komunikowania się należy również pośrednia komunikacja emocjonalna, czyli:

• pozorne zadawanie pytań, na które nie tylko nie oczekuje się odpowiedzi, ale które nie przynoszą żadnych informacji na temat tego, co przeżywa osoba pytająca,

• wydawanie poleceń i zakazów – jest to forma wykorzystywana przez osoby posiadające nad innymi jakiś zakres władzy, który starają się wykorzystać w celu kontroli tych zachowań (u tych ludzi), które mogą ranić. Na przykład polecenie: „nie zachowuj się tak w moim towarzystwie” może spowodować pożądaną zmianę, ale nie poprawia komunikowania się w zakresie uczuć,

• wyzwiska i przekleństwa – jako sposób wyładowania negatywnych uczuć, gniewu, złości, ranią inne osoby i powodują dodatkowe konflikty we wzajemnych kontaktach,

• wymówki i pretensje wypowiadane nieadekwatnie do sytuacji powodują sprzeciw partnera i animozje,

• ironia i złośliwość są wyrafinowanymi formami ataku na drugą osobę (najczęściej pozornie neutralne czy uprzejme uwagi są wypowiadane w celu „dotknięcia” kogoś). Ironia nie jest czytelnym komunikatem na temat stanu emocjonalnego ironisty, nie pomaga w jego lepszym zrozumieniu, ale może być pomocna jemu samemu,

• chwalenie i ganienie są bardzo ważnymi formami komunikacji, jednak nie powinny stać się jedyną formą wyrażania uczuć,

• przypisywanie innym pozornych właściwości, czyli skupianie się w komunikacji na pewnych cechach partnera, które wywołują określone uczucia, takie jak radość, wstręt lub smutek. Nie mówi się tutaj o uczuciach, lecz o tym, jaki „wspaniały” lub jaki „okrutny” jest partner.