Diagnoza społeczna

Można również stosować diagnozę społeczną, historyczną lub fenomenologiczną. Pierwsza polega na analizie układów międzyosobowych, np. w jaki sposób dana osoba wchodzi w relacje interpersonalne z innymi ludźmi, czy gdy jedna z osób zachowuje się jak JA – Rodzic, to czy w drugiej wyzwoli reakcję Ja – Dziecko, czy też może stan JA – Dorosły. Historyczna diagnoza polega na analizowaniu swoich aktualnych zachowań pochodzących z okresu dzieciństwa. Np. jeśli ktoś jako osoba dorosła zachowywać się będzie w taki sam sposób jak robił to w dzieciństwie, to znaczy, że funkcjonuje w pozycji Dziecka. Gdy z kolei postępuję w taki sposób, jak to czynili w okresie jego dzieciństwa ojciec czy matka, wówczas zachowuję się z pozycji Rodzica. Diagnoza fenomenologiczna z kolei polega na rozpoznawaniu u siebie poszczególnych stanów JA poprzez wgląd w swoją osobę.