Wpływ na zachowanie

To, że jest się liderem nie zawsze oznacza, że jest się kimś ważnym. Kiedy się nim zostaje ma się zazwyczaj dużo do zrobienia, aby zdobyć akceptację członków grupy i mieć wpływ na ich zachowanie. Bycie liderem prowadzi do zmian w stosunkach z innymi członkami grupy. Członkowie grupy najpierw postrzegają większość liderów jako przyszłych kontrolerów i osoby dominujące (mimo, że lider może nie mieć nawet zamiaru użyć władzy). Lider bowiem ma w oczach grupy nową tożsamość kontrolera i zwierzchnika. Nie można być liderem bez zwolenników. Muszą być osoby, które akceptują wpływ lidera, jego przewodnictwo i kierownictwo. Liderzy muszą sprostać przebiegom organizacji, jak również zaspokoić potrzeby członków swojej grupy, tak aby być uważanym za skutecznego zarówno przez przełożonych, jak i przez członków grupy. Skuteczny lider nie może być tylko „specjalistą od stosunków międzyludzkich” (uwzględniając potrzeby członków) lub tylko „specjalistą od wydajności” (uwzględniając potrzeby organizacji). Musi być jednym i drugim. Musi także osiągnąć giętkość lub wrażliwość, żeby widzieć kiedy i gdzie stosować te zupełnie różne umiejętności, aby osiągnąć zaspokojenie zarówno potrzeb grupy, jak i potrzeb lidera. Skuteczny lider musi nabywać umiejętności rozwiązywania konfliktów, które powstają pomiędzy tymi dwoma współzawodniczącymi źródłami potrzeb. Liderzy najpierw muszą dowiedzieć się, czego potrzebują członkowie ich grupy. Wyróżnia się pięć różnych rodzajów potrzeb: pierwszy poziom to potrzeby fizjologiczne i kolejno potrzeby bezpieczeństwa, akceptacji, szacunku i samorealizacji.